Twaalf op klank uitgezochte dakpannen uit 1891 zijn opgehangen in een houten frame. Door de losse manier van ophanging komt het geheel bij het bespelen ervan in beweging waardoor er een bijzondere ‘soundscape’ ontstaat met opvallende boventonen; door de hoofdmelodie heen zijn ‘klingelende bijgeluiden’ hoorbaar.