Onder Transport

‘Onder transport’ vormt het thema van een aantal voorstellingen van Martien Groeneveld (beeldend/geluidskunstenaar) en Wendelien Haveman (mimespeelster) in de ruimte van Stichting Het Recept. Rondom ‘transport’ cirkelen gedachten, bewegingsmotieven, geluiden, films, objecten en ritmen die in wisselwerking met elkaar aanwezig zijn. Het zijn ‘ingrediënten’ die deels vooraf bepaald zijn, maar pas tijdens de voorstelling hun uiteindelijke vorm krijgen.

Het materiele en geestelijke proces van verplaatsing door tijd en ruimte, inspireerde beiden tot een waagstuk. Groeneveld bouwde speciaal voor deze ruimte een installatie, waarin zijn fascinatie voor transportmiddelen en geluiden tot uitdrukking komt. In deze imaginaire wereld speelt Haveman vanuit haar discipline met het motief van beweging. De inzet van het lichaam als uniek transportmiddel.

Het publiek vaart mee op een veerpont over de rivier de Styx. De bestemming is de onderwereld, een situatie tussen duisternis en licht, conflict en harmonie , liefde en dood. Kortom een wereld vol hersenschimmen. Is er sprake van wederopstanding?

Hoewel het voor de eerste keer is dat Groeneveld en Haveman samenwerken, voelen zij onderling een grote verwantschap in de manier waarop zij met hun werk omgaan. Dat blijkt ondermeer uit hun gezamenlijke enthousiasme voor het volgende citaat van Bert Schierbeek: “Het creatieve proces is een gedurfde onderneming, een avontuur waarin men onder gaat, dat men ondergaat en waaruit men boven komt in een vorm die men vermoedde, maar slechts makende waar kon maken. Al het slijpwerk, maakwerk, al het hakken, snijden, alle vreugde en wanhoop van het maken, elke vondst, elke dwaling, het hele gevecht met materiaal en materie enerzijds en de conceptie anderzijds, horen in dit proces thuis. Daarom zal het altijd slechts mogelijk zijn dat proces al beschrijvende te benaderen en vorm te geven. Het proces zelf is het raadsel dat Mr X en X bij elkaar kunnen brengen. Een geheim dat binnen elke gevonden vorm, binnen ieder beeld, iedere klank en kleur zichzelf heeft verloren, is weggestopt, en zich niettemin openbaart. Ongrijpbaar en daardoor steeds actueel”.